Het kan nooit kwaad om iemand te hebben aan wie je de lastigheden van het leven kan toevertrouwen. Toch wil Xavier Taveirne liever niemand lastigvallen met zijn lastigheden.

“Ik wil de lastigheid eerst zelf ontrafeld hebben. Ik zal er dan achteraf wel iets over zeggen. ‘Ik had dít probleem en ik heb dat zó opgelost.’ Liefst zonder nazorg, trouwens. Ik krijg, in de nasleep van zo’n gesprek, niet graag nog twintig berichten. ‘Hoe gaat het nu met je?’ Ja goed, dank je wel, ik ben oké, klaar. Ik hou niet van drama in zeventig hoofdstukken”, geeft hij eerlijk toe in Het Laatste Nieuws.

Xavier heeft daar weinig moeite mee, maar zijn vrienden wel. Zij vinden het moeilijk dat hij hen zijn lastigheden niet toevertrouwt, maar omgekeerd wel.

“Het verstoort de gelijkheid binnen de vriendschap, zeggen ze. Ze krijgen daardoor het gevoel dat ze niet belangrijk zijn. Terwijl ze dat natuurlijk wel zijn. Dat is een werkpunt, ik moet die wederkerigheid beter tonen. Er schort iets aan de manier waarop ik mensen toon dat ik hen graag zie.”