Margriet Hermans kan meespreken over misbruik in katholieke omgevingen. Zij was halfweg de jaren 60 een jaar of twaalf als ze twee keer per week naar de repetities van het zangkoor ging. 

Daar hadden ze een pater Innocentius, die hen af en toe kietelde. Stilaan evolueerde het kietelen naar betasten. “Op den duur zat hij met zijn hand onder mijn truitje en in mijn onderbroek, vooraan én achteraan”, vertelt Margriet openhartig aan Dag Allemaal.

Ze ontdekte dat dat ook bij andere meisjes gebeurde en uiteindelijk voelden ze zich sterk genoeg om naar hun ouders te stappen. Toch was het niet simpel.  

“Die priesters zaten soms gewoon mee aan tafel als vriend des huizes, hé. Begin er dan maar aan… Ik hoopte echter dat ze ons wel móesten geloven als we alle drie tegelijk hetzelfde vertelden”, deelt ze mee tijdens het interview met Dag Allemaal.’

Tot haar grote verbazing geloofde Margriets vader haar onmiddellijk. ‘Hij is zelf altijd bij de Broeders van Liefde naar school geweest en had daar vermoedelijk ook heel wat gezien.