Margriet Hermans was op een bepaald moment het geloof in zichzelf helemaal kwijt. “Soms kan je je eigen verwachtingen helemaal niet inlossen. En soms krijg je, zo vaak en op verschillende terreinen, het deksel op de neus. Natuurlijk doet dat geen goed aan je zelfbeeld en ga je aan jezelf twijfelen”, deelt ze mee in Story.

“Misschien klinkt het wat pretentieus, maar ik wist van mezelf dat ik capaciteiten had. Maar niemand zag dat, nooit en nergens. Onzichtbaar zijn is het ergste wat er is, denk ik. Op een bepaald moment was ik het geloof in mezelf helemaal kwijt”, aldus Margriet.

“Ik kon alleen maar denken: kan ik nu écht niks? Kan ik nergens terecht met mijn kwaliteiten? Ik was ontgoocheld in de maatschappij en in mezelf. Ik besefte toen ook dat ik niet voor de rest van mijn leven wilde lesgeven. Ik deed het graag, maar ik wist dat het niet mijn finale bestemming kon zijn”, geeft de zangeres toe.

“Altijd hetzelfde moeten doen: dat was voor mij te saai. Ik gaf wel om mijn leerlingen en om mijn vak, maar de job bood mij gewoon te weinig uitdagingen”, bekent Margriet Hermans in Story.