Gazet Van Antwerpen vraagt Ruth Beeckmans waar ze zich in het rouwproces bevindt, een goeie acht maanden na de dramatische dood van haar man Gary.

“Ik herken de fases van rouw: ontkennen, boos worden, vechten, verdriet hebben, aanvaarden, maar ze lopen veel meer door elkaar dan ik dacht”, geeft de actrice toe.

Er passeerde nog geen dag zonder tranen. “Ik was iemand die altijd probeerde om positief in het leven te staan”, mijmert Ruth, “Maar die onbezonnenheid en vreugde, dat is allemaal weg.”

Kleine stapjes zet ze wel, het gevoel van hoop keert langzaam wat terug. En dat dankzij een aantal gouden mensen rondom haar. Zo mocht ze twee maanden met kinderen bij een goede vriendin logeren. “We zijn zo goed verzorgd geweest”, benadrukt ze dankbaar in Gazet Van Antwerpen.

Hoewel ze zelf wel eens heftige uitspraken deed: “Ik wil ook weg. Ik wil niet meer wakker worden, want dit is niet leefbaar,” wilde ik nooit iemand bang maken. Het was gewoon nodig om de onwaarschijnlijke wanhoop te kunnen uiten. “Maar ik zou mijzelf nooit iets aangedaan hebben, want dan had ik mijn kinderen met een nog groter trauma opgezadeld.”