Birgit en René hebben door zijn ziekte al zoveel meegemaakt en gezien dat ze op cruciale momenten niet meer in paniek schieten.
‘”Bel ik de ambulance, de MUG of rij ik zelf? Ik heb altijd mijn gsm bij me en soms moet ik alles laten vallen en naar huis spurten”, bekent Birgit aan Dag allemaal.
Door de ziekte verandert je visie op het leven ook drastisch. “Je leert nieuwe dingen naar waarde schatten die je ook gelukkig kunnen maken. Op den duur weet je zelfs niet meer hoe het vroeger was. Pas als ik anderen hoor vertellen over reizen naar de zon om de regen te ontvluchten weet ik weer: ach ja, zo was het ooit. In de auto stappen en vertrekken gaat niet meer”, zo bekent Birgit.’
Gelukkig hebben ze waardevolle vrienden die het aandurven hen uit te nodigen maar die weten dat ze op elk moment ook terug kunnen afbellen of vroeger naar huis moeten gaan.
“Maar er zijn ook mensen weggevallen, niet iedereen kan met de situatie om”, zo bekent Birgit Van Mol aan Dag Allemaal. Iets dat vaker gebeurt en die voor de slachtoffers of nabestaanden vaak heel veel pijn doet.
