Zowat iedereen die ooit met Martine Tanghe mocht samenwerken, heeft op de sociale media afscheid van haar genomen. Ook Björn Soenens deed dat, uiteraard op zijn eigen manier.
“Dag Martine, dag lieve collega. Het is niet te bevatten dat je er niet meer bent. Je bent er nochtans altijd geweest. Je was een baken, een begrip, letterlijk en figuurlijk een anker”, lezen we op de Instagram van Soenens.

“Ik schreef je al een brief toen ik 11 was: ik wilde jou worden, ik wilde alles van je leren. Door jou wilde ik ook bij – toen nog – de BRT werken. Later werden we effectief collega’s, midden van de jaren 90 van vorige eeuw. Het ontzag, het immense respect, zijn altijd gebleven. Ik werd zelfs je baas als hoofdredacteur, maar in feite bleef ik mij tegenover jou dat kleine jongetje voelen dat ontzettend naar je opkeek”, gaat de journalist verder.

“We hielden sporadisch contact na je pensioen, bij verlies van geliefden, toen je één van mijn reportages uit Amerika zag, of zomaar: om te melden of te vragen hoe het was. De laatste keer was eind mei. We belden mekaar, toen je je grote zorgen maakte over mij, en mijn longkanker.”

“We praatten over jouw slechte vooruitzichten en we probeerden allebei de juiste woorden te vinden. We praatten over hoe ik niet anders kon dan over mijn ziekte praten (wellicht wetende dat ik zou herstellen) en over hoe jij het liefste helemaal nooit over je kanker praatte. Ik hoorde hoe je nog wel de hoop koesterde om de geboorte mee te maken van een nieuw kleinkind. Dat is je nog net gelukt”, weet Björn Soenens.

“Maar ik kan het echt niet geloven dat je minder dan twee maanden na die laatste lieve telefoon overleden bent. Bedankt dat je bij ons was. Rust zacht, Martine”, besluit Björn Soenens.