“Ik kan tot hier, maar niet verder, zie je? Dat doet pijn, maar ik kan er perfect mee leven. De revalidatie is goed verlopen. Helemaal hetzelfde wordt het niet meer, maar op het podium heb ik er geen last van, daar ga ik tekeer als een oude zot, ik ontplof. Dan voel ik niets”, geeft Jacques toe aan Dag Allemaal.

“Ik doe na elke show zelfs nog een meet & greet. Ik heb een vrij goede conditie. Roken doe ik niet meer en drinken heel weinig. Ik heb ’n groot huis, doe veel trappen. Als ik van boven naar beneden ga om koffie te halen, ben ik anderhalve minuut onderweg”, zo onthult Jacques.

“Maar ik geef toe: ik doe me soms beter voor dan ik ben. Dan stap ik uit de auto met veel zwier en denk ik: ai. Maar ik laat de pijn niet zien en zwaai naar iedereen met ’n brede glimlach”, aldus Jacques.

Ik ben nooit rap blij. Maar ook niet misnoegd, hé. Ik vond het jammer dat het met zijn vorige liefje gedaan was, want ik vond dat een tof meisje. Maar deze is ook een toffe, hoor. Ik ben daar emotioneel niet zo mee verbonden.

“Als Maxime maar gelukkig is. Hij woont nog bij mij, hij ziet er gelukkig uit. En hij heeft een job, dat is voor mij belangrijk”.