“Junior is nu nog altijd een klein ventje en hij drumt nu nog altijd alle dagen”, vertelt Francesco Planckaert over zijn broer aan Primo.
“Maar serieus: muziek zit in onze genen, denk ik. Dat is de rode draad in ons leven. De vader van mijn pa was een accordeonist, mijn pa drumde, ik heb piano gespeeld én gedrumd. En nu maken mijn kinderen Devon, Noa en Yukka ook muziek. Dat komt omdat ze altijd instrumenten rond zich zien”, aldus Francesco aan Primo..
Junior blijft voor Francesco altijd zijn kleine broertje. “Hij lijkt wel zeshonderd jaar jonger! “, vertelt hij lachend.
Maar ze vinden dat ze allebei superverstandig zijn. “Da’s waar. Francesco en ik vullen elkaar perfect aan. Samen weten wij alles”, vertellen de broers openhartig.
“Nee, kijk. Mijn broer en ik verschillen tien jaar in leeftijd. Daardoor was Francesco lange tijd een soort vaderfiguur voor mij. Onze pa was veel weg toen ik jong was. Hij zat vaak in het buitenland, dat was in de tijd van z’n houtzagerijen in Litouwen. Maar gelukkig was Francesco er dus”, geeft Junior graag toe.
