“Als tiener heb ik altijd in de scouts en de speelpleinwerking gezeten, op den duur ook in leiding. Op een dag kwam mijn mama met het idee dat ik mij moest inschrijven als monitrice bij Kazou, de jeugddienst van de Christelijke Mutualiteit die kampen organiseert voor kinderen en jongeren”, vertelt een enthousiaste Miss België.

“Daar leerde ik welke activiteiten je kunt geven, hoe je moet omgaan met kinderen die heimwee hebben, … Maar omdat ze last minute op zoek waren naar een monitrice voor de JOMBA-vakanties, voor jongeren met een verstandelijke of fysieke beperking, kwam de vraag bij mij terecht. Ik wist niet waaraan ik mij moest verwachten, maar toch ben ik gesprongen, aldus Emilie aan Story.

“Gewone kinderen kunnen zichzelf aankleden en wassen en maken hun eigen rugzak als ze op stap gaan, maar dat is natuurlijk anders bij JOMBA’s. Je moet hen 24 op 7 in de gaten houden”, vertelt de jonge Miss België.

“Er gaat altijd wel een verpleegkundige mee, maar op uitstap was die niet altijd in de buurt. Ik heb meer dan eens meegemaakt dat iemand een epilepsie-aanval kreeg. Die moest je dan op zijn of haar zij leggen zodat hij of zij niet kon stikken. Rustig blijven was altijd de boodschap”, vertelt ze openhartig aan Story.