Ook emotioneel kwam Brecht de voorbijgaande jaren in een negatieve spiraal terecht. ‘Ik deed er alles aan om mijn geaardheid te maskeren, probeerde me extra mannelijk te gedragen’, zegt hij. ‘Ik was niet mezelf, ik werd heel stil. Ik voelde me opgesloten, zag mezelf niet graag en begon mijn verdriet weg te eten”, aldus Brecht.

“Op een bepaald moment woog ik 94 kg, ik was gevaarlijk zwaarlijvig. Dat was dan voor de anderen ook weer een gespreksonderwerp op de speelplaats”, aldus Brecht.

Hij sloot zich een groot deel van zijn tienerjaren op in zijn kamer. “Daar heb ik heel veel trieste momenten gehad, ik zat te huilen op muziek van Adele. Ik durfde niet meer onder de mensen te komen”, bekent hij openhartig.

“Pas in het hoger onderwijs, toen hij aan de leerkrachtenopleiding begon, kwam de kentering. “Daar leerde ik gelijkgezinde mensen kennen en werd alles bespreekbaar’, aldus Brecht.

‘Ik voelde me veilig om me te outen bij een vriend, daarna een tweede. En dan op Facebook voor iedereen, nadat ik mijn ouders had ingelicht. Gewoon: klik, de wijde wereld in. Ik was blij dat het out in the open was”, wil bekent hij.