De band tussen een vader en dochter, het is toch altijd iets unieks. Dat is ook zo het geval bij Erik Van Neygen en Maartje Van Neygen. Door de vele hersenbloedingen die Erik heeft gehad, beseft Maartje elke keer weer hoe belangrijk haar papa voor haar is.

Maartje was 13 toen Erik voor de eerste keer een hersenbloeding kreeg. En dat is toch wel pittig voor een meisje dat volop in de puberteit zit.

“Als puber had ik het wel soms moeilijk. Logisch, je zit vol hormonen. Maar ik onderdrukte die emoties, omdat ik merkte dat papa veel pijn had. Anders had ik misschien wel wat meer gerebelleerd. In die jaren was zijn pijn heel acuut”, doet Maartje haar verhaal aan Dag Allemaal.

Het was altijd erg intens voor Maartje en ze maakte zich ook heel vaak zorgen om haar vader. Zo vreesde zelfs dat hij op een dag niet meer zou wakker worden.

“Ik wist dat de pijn nooit helemaal weg zou gaan, maar ik heb ermee leren leven. Ik heb toen veel geluk gehad dat Sanne meteen de ambulance heeft gebeld bij de eerste hersenbloeding”, zegt Erik.  “Ik weet nog dat mama en ik achter de ambulance reden. Maar van de zes maanden daarna herinner ik me niks meer. Ik heb die onderdrukt, verdrongen… die periode heeft toen een enorme impact op mij gehad.”