Een ietwat opvallende passage in Primo, wanneer Helmut Lotti het verhaal van zijn hond Gerrit uit de doeken doet. “Ik heb een hond: Gerrit. En toch ben ik altijd bang van honden geweest.”, gaat de zanger van start. “Deze hond was een cadeau en dat is ook de reden dat ik hem nog heb.”

Ondertussen geeft Helmut aan over zijn schrik van honden te zijn en hij ziet Gerrit zelfs doodgraag. Maar toch is het niet altijd gemakkelijk voor de zanger. “Door mijn onregelmatige leven is het niet altijd makkelijk om er voor dat beestje te zijn. Een hond is een engagement. Zoals een kind. Met dat verschil dat een hond vijftien jaar in het stadium van een kleuter blijft hangen: ‘Ik wil eten! Ik wil aandacht! Ik wil spelen!”, lacht Helmut.

Het mag dan ook duidelijk zijn, na Gerrit komt er geen nieuwe hond meer.

Al duurt dat hopelijk nog een tijdje, want Gerrit is nog maar een jaar en acht maanden oud. “Met wat chance maakt hij mijn pensioneringsfeest nog mee”, zegt Helmut grappend.