Toen ze jonger was, maakte Margriet Hermans een heel moeilijke periode in haar leven mee. Ze verbleef toen een half jaar in Spanje en dat hielp haar om de dingen op een rijtje te zetten.
“Ik heb daar de catharsis van mijn leven meegemaakt. Ik ben als herboren teruggekeerd naar Vlaanderen, met een duidelijk beeld voor ogen over wat ik wou doen. Het was de renaissance van Margriet Hermans, op m’n 26ste”, deelt ze mee aan Story.
“Kort na mijn terugkeer overleed mijn vader, in februari 1980, en het leek wel alsof hij me liet weten: ‘Margrietje, het gaat nu echt beginnen voor jou.’ En zo geschiedde het ook. Ik kreeg een vaste benoeming in het onderwijs, en ik ben ook toneel gaan spelen”, aldus Margriet.
Ook haar zangcarrière ging toen van start. “Ik mocht van die regisseur enkele liedjes zingen in dat toneelstuk en het ging opnieuw kriebelen bij mij”, deelt ze openhartig mee.
“Mijn ervaringen in het onderwijs hebben ook in mijn carrière meegespeeld, zoals voor een groep mensen staan die je niet kent en hen enthousiast proberen te maken. Je moet instinctief aanvoelen welk publiek je voor je hebt”.
