Eind vorig jaar nam Wim Oosterlinck ouderschapsverlof. Een pauze van acht maanden om eens niet met radio bezig te zijn. Wat deed hij dan die tijd, vroeg Humo zich af.
“Ik heb in de eerste plaats mijn best gedaan om er voor mijn kinderen te zijn”, bekent Wim. “Maar ik ben niet te beroerd om toe te geven dat het verlof ook voor mij was.”
Onder het motto ‘Waar je ook komt, doe er telkens iets wat je vroeger nooit gedaan zou hebben’, zocht Wim dingen op die niets met zijn werk te maken hadden. Zo stapte hij eens lukraak een museum binnen en verloor zichzelf in het spelen van computerspelletjes.
En boeken waren nooit ver weg. Als jurylid bij Boekenbon Literatuurprijs las hij er al meer dan vijftig dit jaar. Ook met zijn podcast ‘Drie boeken’ ging Wim Oosterlinck door. Hij blikte de 200ste aflevering in met een persoonlijke held: de Italiaanse auteur Sandro Veronesi.
En zo was de cirkel rond. “Want de eerste roman die in de eerste aflevering van ‘Drie boeken’ werd getipt door Joke Devynck, was Veronesi’s ‘Kalme Chaos’, glundert Wim in Humo.
