“Een les die ik na elke reis van ‘Down the road’ meeneem, is: loslaten en relativeren, de dingen in perspectief plaatsen. Ik wind me minder snel op over stomme dingen dan vroeger”, vertelt Dieter Coppens aan Story.

“Voor mijn reisgenoten heb ik veel geduld, maar voor mijn eigen kinderen iets minder. Suzy, Lou en Francis confronteren me daar dikwijls mee. Na zo’n reis ben ik meestal wat toleranter, maar na een maandje is dat alweer weg”, aldus Dieter.

“En dus kan ik al eens zeggen: ‘Sorry, maar nu moet je meer je best doen, want je bent lui.’ Als ik voor de duizendste keer iets moet herhalen, zal ik mijn stem wel verheffen, aldus Dieter.

“Het is mooi om te zien wat voor hechte band de deelnemers van ‘Down the road’ hebben met hun ouders. Ze zien mekaar doodgraag en voor die ouders zijn die kinderen natuurlijk hun speciallekes”, onthult Dieter aan Story.

“Toen ik vader werd, voelde ik me ineens heel kwetsbaar in de wereld. Als je dan nog eens een kindje krijgt met een beperking, denk ik dat je nog veel beschermender bent”, geeft de BV toe.