Meyrem Almaci geraakte als kind met een leugentje om bestwil ingeschreven in het ASO en slaagde in haar studie. Dit was tegen de toen gangbare logica in, openbaart ze in Primo.

“Destijds ging de directrice van het middelbaar echt van deur tot deur om Turkse meisjes te overtuigen zich in te schrijven in snit en naad.”

“Plots hadden mijn ouders zoiets van: ‘Onze kinderen zijn slim en talentvol genoeg om iets anders te gaan doen”, herinnert Meyrem zich nog levendig.

Haar rebelse visie werd in de kleine Turkse gemeenschap van Sint-Gillis-Waas niet altijd even goed onthaald.

“Er was veel geroddel en achterklap. En daar voelde ik me schuldig over,” kijkt ze in Primo nog licht emotioneel terug op die periode.