In Het Laatste Nieuws vertelt Hannelore Simoens over haar kinderjaren en over hoe deze redelijk zorgeloos verliepen.

“Mama werkte in een apotheek, mijn vader was ingenieur in het leger, ik had twee jongere broertjes en we woonden in Oosterzele”, gaat de journaliste van start. “Wat ik me vooral herinner, is dat ik als oudste kleinkind immens verwend werd door m’n grootouders. Vaak zat ik te schilderen of tekeningen te maken met m’n oma, trok ze met mij naar de stad om mooie kleren te kopen of las ze me poëzie voor, Toon Hermans bijvoorbeeld. Waar ik dan weliswaar niet veel van verstond, maar mijn liefde voor taal, geen twijfel, die komt van daar.”

Dat Hannelore journaliste zou worden stond volgens haar al redelijk snel vast. “Ik had thuis een knipselmap waarin ik een hele hoop artikels bewaarde, van mode over politiek tot muziek, alle dingen die ik leuk vond. Er werd bij ons aan tafel ook stevig over politiek gediscussieerd, dus misschien niet zo vreemd dat dat me ooit in de Wetstraat zou brengen.”

“Ik kon als kind ook al niet tegen geprofiteer en oneerlijke praktijken”, besluit ze.