Meyrem Almaci stippelde als kind uit een gezin van elf altijd haar eigen pad uit. “We waren een klassiek Turks migrantengezin”, vertelt ze in Primo. “Niemand, zelfs geen jongen, was ooit in het ASO gaan studeren.”

Terwijl de meisjes allemaal snit en naad gingen volgen, was Meyrem vastbesloten om naar het ASO te gaan. Ze schreef zich achter de rug van haar ouders in.

“Ik blufte tegen de directrice dat mijn ouders in Turkije zaten”, biecht ze op. “Dat lukte en dat heeft echt mijn leven veranderd. Pas na een half jaar hadden mijn ouders door dat ik niet met naaiwerkjes naar huis kwam.”

Enige tijd later ging Meyrem Almaci ook nog karate doen.

“Ik was het enige Turkse meisje dat zich in een karateclub inschreef bij ons in de buurt. Ik wou de bakens verzetten”, klinkt Meyrem kordaat in Primo.